വെളി

വെളിംപ്രദേശങ്ങള്‍
വെളിഞ്ചേമ്പ്
വെള്ളിവെളിച്ചങ്ങള്‍
ചേമ്പിന്‍ താളില്‍ ഉരുണ്ടു
കളിക്കും ജലകണം.
രാത്രിയില്‍ മീന്‍ പിടിക്കാനെത്തുമാളുകള്‍
കീരിയും കിടാങ്ങളും
ഇളകും മുയല്‍പ്പച്ച
ഞാനും താനും പതിവായുള്ള മറ്റൊരാളും
(മറ്റൊരാളും നീയും ഞാനും)
വെള്ളിലാച്ചന്ദ്രികകളില്‍
തങ്ങുമാകാശവും
ഇരുളിന്‍ തൂണും മറകളും.

അകമതിലില്ലാതുള്ള ചതുപ്പില്‍
കണ്ണാടിയില്‍
ആമ്പല്‍ നിറഞ്ഞടിയില്‍
ചേറുതിങ്ങും പരപ്പുകള്‍.
കളകള്‍, കളമൊഴികള്‍
കളമൊഴിഞ്ഞ കുരുക്കുകള്‍
ആകാശം, അകലങ്ങള്‍, താരകക്കുരുന്നുകള്‍
പുതുലോകത്തിന്‍ വാതില്‍ത്തുറവികള്‍
വെളി, കിനാവള്ളി, കാലുകള്‍
വിദൂരത്തില്‍ ആശപൊടിക്കാത്ത നിരവധി ഗോളങ്ങള്‍
ഗോപുരം, താഴെമേയും പയ്യിന്‍ നിലവിളി.

നീയകത്തേക്കു പോകുന്നു
നിന്നകം ഞാനും തെരയുന്നു
നീറുന്ന തീയില്‍ മറ്റൊരാള്‍
പുലരാന്‍ കിടക്കുന്നു
അയാള്‍ക്കകം മിന്നും വെളിച്ചങ്ങള്‍
നീയും മറ്റൊരാളും ഞാനും
ഞാനും മറ്റൊരാളും നീയും
അകലങ്ങളറിയാപ്പരപ്പില്‍
മുയല്‍ച്ചെവിയനില്‍
തെച്ചിപ്പൂന്തേനില്‍
നിലാവില്‍
ഇരുണ്ടോരിരണ്ട തന്‍ ചിറകായ്
രണ്ടല്ലാതെ മൂന്നായ്, അനേകമായ്.

NON-DESCRIPT PLACES

To have known that sometimes

Creativity is also the capacity

To turn the non-descript

Into the illustrious

Passionate and meaningful

Through the work of love

And imagination

Mount Fuji or Machhu-Pichhu

Harlem or Mont- Sainte Victoire

Something that was always there

Close by, and close to one’s heart

Becomes the subject for celebration

The landscapes of Makondo, Arles or Khazak

Or the remote town of Tutuola

Become so inscribed in minds

Ready to be called forth

Turn into tourist destinations, even.

But the landscapes of art and literature

Are fabulations and de-familiarizations

Of another kind

You never find something as encountered

By somebody else's imagination

Other than a distant likeness

Of elements encountered and imagined by you

A unique constellation in itself.

Maybe the work

Of turning the everyday

Into a workable space

With the pulsation of life

Is what turns the mundane into exceptional

The beauty or complexity of the natural

Is seldom surpassed

In a representation

One is not out to write a travelogue

But attempting to move beyond

To reach someplace often commonplace

That gradually starts becoming otherwise

With a text or image

Yet leaving too much unsaid

That more could always be made out of it

Identical or different

(And what space on earth

Has not been already touched by humankind?)

Sometimes that place of novelty

And antiquity

Is all that one is out to discover

Outside the world of Columbus

An omnibus from a bus ride.

ഉപദേശം

ദേശമില്ലാത്തവര്‍ക്കു
ഉപദേശം കൊണ്ടു തൃപ്തിപ്പെടാം
എന്ന ഉദാരനീതി നടപ്പില്‍ വരും വരെ
അഭയാര്‍ത്ഥികള്‍ അതൃപ്തരായിരുന്നുവത്രേ.
അള്ളാഹുവിനുകൂടിയും
ദേശാതിര്‍ത്തിക്കു പുറത്തേ നിലയുള്ളൂ
എന്നാണത്രേ നടപ്പു പുരാണം.

മാന്ത്രികനും നീണ്ടപാസും

കാല്‍ച്ചുവട്ടിലും ആകാശ്രപ്പരപ്പിലും വട്ടം ചുറ്റുന്ന ഗോളങ്ങളുടെ
കറക്കം കൊണ്ട് തലചുറ്റി
അയാള്‍ ഒരു കല്ലില്‍ താണിരുന്നു.
തഴുതാമകള്‍ക്കിടയിലൂടെ
വലിഞ്ഞിഴഞ്ഞു നീങ്ങുന്ന മണ്ണിര
വെള്ളിലകള്‍ കണ്ണാടി കാട്ടി
പിടിച്ചു വെക്കാനോങ്ങുന്ന വെളിച്ചം
കോലുമഷിച്ചെടിയുടെ തിരികളും
ജലാംശമുള്ള തണ്ടും മെലിവും
പുരയ്ക്കടയിലേക്കു കീരി തുരന്നെടുത്ത പാതകള്‍
നുരപൊട്ടുന്ന വീടകം
അവയുടെ തുരങ്ക പാതകളില്‍
മുഴങ്ങുന്ന ഇരമ്പം ഏതു തീവണ്ടിയുടേത് ?
ഒരു തീവണ്ടി കൂടിയും മറച്ചുപിടിക്കുവാന്‍ കഴിയുന്ന
മാന്ത്രികനും
ഒരു വിമാനക്കമ്പനിയോ ഇന്ത്യന്‍ റെയില്‍വേ തന്നെയോ
ഒന്നാകെ മായിച്ചു കളയുന്ന അഭ്യാസം കണ്ട്
കണ്ണു തുറിക്കുന്നു.
രാജ്യംതന്നെ ഒരു പ്രൈവറ്റ് ലിമിറ്റഡ് കമ്പനിയാവുന്ന
സ്വകാര്യ ജയിലുകളും സൈന്യങ്ങളും ഊരുവാഴുന്ന
ഒരു കാലം തിരനോട്ടം നടത്തുമ്പോള്‍
കാല്‍പ്പന്തുകളിക്കാരന്‍ തന്നെ ചുറ്റി വഴിമുടക്കുന്ന
ഡിഫന്‍ഡര്‍മാരെ മറികടക്കുവാന്‍
നീട്ടിയടിച്ച ആ പന്തു കാലില്‍കുരുക്കുവാന്‍
ശേഷിയുള്ള കളിക്കാരെ കാത്തിരിക്കുകയല്ലാതെ എന്തു ചെയ്യുവാന്‍?

NOT SO FINE OR FAIR

Everything happens

Without predestination

Pain is a white and grey mushroom

Raising its head

From dead wood.

You can’t have this,

She might have told

You can

And I cannot

Or the other way round

Fairness is color-blind

And the shadow of fineness

Lurks alongside in a bloodied red

Said Peter

Some days before the warden threw him out

And locked my room while I was elsewhere.

When I reached there

I kicked at the locked door in horror

There were not many places I could go

And the tryst between me and money

Had seldom been made

One had to thrive in this fair world

Where every other soul

Was a brigand from hell.

I didn’t pray that time

And knew that the doubt that an African bred

Being in a student’s room

In the citadels of good sense

Was just criminal

And from that moment

The hostel to me reeked of fairness

And I could see a shining boot

Stepping on my friends toe.

Life was tough to live

Even without

That trouble.

Peter telling me about giraffes

And Kenyan parables

Peter who was the hard rock of faith

He had built spaces for me

With a few words

By disclaiming his ever  being fine or fair

Even if it suited somebody else.

I thought of the predicament of fine- art

And of the white cubes

To which I was also somehow tied up

And knew that Peter meant what he said

A black crystalline truth refracting the lightness

Of being.

I call you again, Peter

Man, where have you been?