When the wheel started turning- ചക്രം തിരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍

When Buddhas wheel started turning

It was then that the fourth colour

On India’s tricolor emerged as never before

And the sound of shoeless feet

Was heard as music

Like never before.

Benoy.P.J

 ചക്രം തിരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍

ബുദ്ധന്‍റെ ചക്രം തിരിഞ്ഞു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ മാത്രമാണ്
നമ്മുടെ ത്രിവര്‍ണ്ണ പതാകയിലെ
നാലാമത്തെ നിറം
പലരുടേയും കണ്ണില്‍ പെട്ടതും
ചെരുപ്പില്ലാത്ത കാലുകളുടെ സ്വരം
മുന്‍പൊരിക്കലുമില്ലാത്ത വിധത്തില്‍
കലര്‍പ്പില്ലാത്ത സംഗീതമായി
ചെവിയില്‍ പതിഞ്ഞു തുടങ്ങിയതും.

നിറമായല്ലാതെങ്ങും കാക്കിയില്ലെന്നാത്മാവില്‍!

സ്കൂളില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനൊരു  എന്‍.സി.സി കേഡറ്റായിരുന്നു

കാക്കിയുടുപ്പണിഞ്ഞ് കുറേ വെയില്‍ കൊണ്ടിട്ടുമുണ്ട്

ഒരു വെടിയുണ്ട കിണറ്റിലെറിഞ്ഞു കളഞ്ഞതെക്കുറിച്ചോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ ചിരിപൊട്ടും.

ഏത്തയ്ക്കായപ്പവും പരിപ്പുവടയും അവിടെവെച്ചാണെന്റെ സഹചാരികളാവുന്നത്

ഇന്നോര്‍ക്കുമ്പോള്‍ അതിലപ്പുറം പോന്ന സൌഹൃദമൊന്നും

അവിടെ നിന്നെന്നോടൊപ്പം കൂടിയിട്ടുമില്ല.

വിളക്കിയെടുത്ത ബെല്‍റ്റോ, കഞ്ഞിപ്പശ മുക്കിയ വസ്ത്രങ്ങളോ,

തലയില്‍ തൊപ്പിയിരുന്നതിന്റെ അടയാളങ്ങളോ ഒന്നും.

ചൂരലും മുട്ടിലിഴയലും ഉച്ചത്തിലുള്ള കല്പനകളും കൊണ്ട്

കല്പനാശൂന്യമായ ആ ലോകത്തേക്കുള്ള വാതില്‍ വലിച്ചടച്ച്

ഇറങ്ങിപ്പോരുവാനായിരുന്നു എപ്പോഴും എനിക്കുള്ള  പ്രേരണ.

കേവലം രൂപപരമായതില്‍ ഭ്രമിച്ചുപോകുന്ന ഒരാളായിരുന്നുവെങ്കില്‍

കവാത്തുചെയ്യുന്ന കേഡറ്റുകളുണ്ടാക്കുന്ന 

നിരകളും ചതുഷ്കോണങ്ങളും ജ്യാമിതീരൂപങ്ങളും എന്നെ ഹരം പിടിപ്പിച്ചേനെ.

ഒരു നൃത്തത്തിലോ നാടകത്തിലോ ആയിരുന്നുവെങ്കില്‍

ഒരു കൂട്ടമാളുകള്‍ക്ക് ഒന്നിച്ചു ചേരുമ്പോള്‍ സാദ്ധ്യമാവുന്ന നേർവരകളും ചലനങ്ങളും

ഒരു നിരയിലെ  ചലിക്കുന്ന ഒരു ബിന്ദുവായിരിക്കുവാനുള്ള സാധ്യതയും

താളത്തിനോപ്പിച്ചു  ചുവടുവെക്കുവാനുള്ള ആ ശേഷിയും

എത്ര മനോഹരമായിരുന്നേനെ?

എന്നാലിപ്പോള്‍ ഉച്ചത്തില്‍ മുഴങ്ങുന്ന ആ കല്പനകള്‍

എന്റെ ചെകിടടപ്പിക്കുന്നു

യുദ്ധയന്ത്രത്തിനൊപ്പമുള്ള ഈ ചുവടുവെയ്പുകള്‍ക്കുകീഴില്‍ 

തരിശായിപ്പോകുന്ന മനസ്സുകളിലെ

പാഴായിപ്പോകുന്ന ആ നൃത്തത്തെ 

എങ്ങിനെ വീണ്ടെടുക്കാനാവും?

മരിച്ച പട്ടാളക്കാരുടെ ചോരപുരണ്ട് പശിമയാര്‍ന്ന ഉടുപ്പുകളില്‍

ഔപചാരികത കൊണ്ട് മടുപ്പിക്കുന്ന ബൂട്ടുകളുടെ സംഭാഷണത്തില്‍ 

പങ്കുപറ്റുവാന്‍ മടിയുണ്ട് 

എന്നല്ലാതെ ഞാനെന്തു പറയാന്‍?

പതിന്നാലാം വയസ്സില്‍ ഞാനതു വിട്ടുപോന്നു

എന്നാലും കഞ്ഞിപ്പശയിട്ട ലോകം

ഒരാളെ എളുപ്പത്തില്‍ വിട്ടുകൊടുക്കുകയില്ല

ഉടലിലും മനസ്സിലുമുള്ള ഒളിവിടങ്ങളില്‍ നിന്ന് 

എപ്പോഴും ഒരു പ്രത്യാക്രമണത്തിനു തയ്യാറെടുത്തു കൊണ്ടേയിരിക്കും.

കോട്ടയില്‍ നിന്നടര്‍ന്നുപോന്ന ഒരു കല്ലിനെ

തിരികെയുറപ്പിക്കുവാനുള്ള ആ പ്രേരണകളോടെ.

എങ്കിലും 

പാടുവാനറിയാത്തോനെങ്കിലും ഞാനെപ്പോഴും പാടുവാന്‍ ശ്രമിക്കുന്നു:

“നിറമായല്ലാതെങ്ങും കാക്കിയില്ലെന്നാത്മാവില്‍!”

Open up thought

 

They would like to play with thought control

A game of subordination

They would like to make us servile

We wouldn’t serve them, though!

They would like to make our brains work for them

With gadgets aplenty

They would like to make us serve,

We wouldn’t serve them though!

When technology takes over politics

They would like to programme our brains

They would like to make as behave

We wouldn’t  serve them though!

‘Proper’ is what they would like to make us

They couldn’t do it though!

If they play with libido

We may play with dilidos

But we wouldn’t serve them though!

Look at women, look at men, look at everything

In every whichever way you want

But you should know that your conscience

Has been taken over by science

A big con job, no less!.

Wrest yourself free from the programme

Linger over thought

Rethink everything

And get back to thought

For there is no way out

But to think this through!

The carrot and the stick

 The training of the mice

The endless research in simulation

So the brain part that is tender

The brain part that is hard

Whichever way they press

You would know where you are from!

Know that the scientist who took over your brain

Is an asshole, all around!

Vield  the sword off democracy

To cut off his cock in your brain!

We don’t want that shit

We don’t want no thought control!

When you miss your spelling

Look into the dictionary,

Look you everywhere

Because in the gap you can find the word

Because in the gap you can find the world!

They wouldn’t make you shut up

They shouldn’t make you fear

Because they have thought control

And to simulate guilt or pleasure

Is simply to press the right place!

So then your response is not your responsibility

But their dirty trick on you

Emancipate yourself from mental slavery

Every whichever way you want.

The carrot and the stick are already out

So make up your world

And throw the satan into the hell

And close the door on him,

Emancipate yourself  from mental slavery,

For now the time has come!

-Benoy.P.J

MUSICIANS OF THE STREET

BENOY P.J

There was a crowd

Tight-rope walkers

Musicians of the street

Something throbbing beneath the tar

And a cuckoo

In the bamboo bush.

There was a wave

That was waving

And a shore of sand

That was letting itself

Into its arms.

The place was alive

With thoughts, unsaid words

The peanut seller

Banged his vessel

With the spoon.

A bus passed by

Stopping for an instant

To leave somebody behind

Three squirrels clambered up

The snake wood tree, chirping

The dead bat on the electric cable

Had lost its weight and dried up.

There were bird droppings

All around where they stood

And a stray goat

Was stretching its tongue

To reach the leaf on a bush.

A group of women passed by

Laughing and speaking in their dialect.

A boy threw his hat up

And tried to catch it in the wind.

The shop had no coffee

The bus was waiting

And he was caught up

 Between letting go and going.

കപ്പ്

കപ്പ്

ജൂഡിത് റൈറ്റ്

മൌനമെത്രയോ ക്ളേശമാര്‍ന്നത്, ചൊല്ലി ഉനാ.
നിശ്ശബ്ദയായാല്‍ ഒരുവേള സത്യമായേക്കും ഞാനും
സിങ്കിന്‍ മീതെ തൂങ്ങും നീലക്കോപ്പ പോലവേ,
മരിച്ചിട്ടില്ലതും
ആരെങ്കിലുമെത്തി നിറയ്ക്കുന്നതും
മൊത്തിക്കുടിപ്പതും കാത്തിരിക്കുന്നു.

ചൊല്ലി ഉനാ, നിശ്ശബ്ദതയ്ക്കെന്റെ വായോളമെത്താനാവും:
എങ്കിലെന്തതിലുമെത്രയുമാഴത്തിലാണെന്‍ കുഴപ്പം.
എന്റെ കണ്ണിലെ ഭാവ,മെന്റെ വാക്കുകള്‍ക്കുള്ളതാം ശബ്ദം
ഒക്കെയും സത്യമെന്തെന്നോതുന്നതുണ്ടിന്നല്ലോ
ഒരു കിളിക്കൂട്ടം പോലെയുയരു,ന്നവ
യെന്റെ പ്രശ്ങ്ങളില്‍ നിന്നും.

സഞ്ചരിക്കട്ടേ മൌനം, ചൊല്ലി ഉനാ,
നാഡിഞരമ്പുകളുടെ ഇഴയോരോന്നിലും കൂടിയെന്‍
നെഞ്ചിലേക്കും തലച്ചോറിലേക്കും,
അങ്ങനിന്നല്ലോ  പ്രശ്നമോക്കെയും തുടങ്ങുന്നു.
മരിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല ഞാനുമപ്പോള്‍,
എന്തെങ്കിലുമൊന്ന് ഉള്ളിലേക്കു വരുവതും കാത്തിരിക്കുകയാവാം.

ആല്‍ബം

ജോസഫൈന്‍ മൈല്‍സ്


ഈ ചെറുപ്പത്തില്‍
എത്ര കഠിമാണ് നിന്റെ  ജീവിതം
അച്ഛന്‍ പറഞ്ഞു.
ഞാനെന്റെ  കാല്‍മുട്ട് പേപ്പര്‍നൈഫ   കൊണ്ട്
ചുരണ്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കെ.

ഇതിനു  പകരമായി
നീന്റെ വാര്‍ദ്ധക്യം ഉജ്ജ്വലമായിരിക്കണം.
ഉജ്ജ്വലമല്ല, ഏറ്റവും ഭയാനകം
പകരമാവുമോ, നിലനിൽപിന്റെ ഊര്‍ജ്ജവും പിന്നിട്ടിട്ട് തിരിച്ചറിയുക
ഈ ദുഖവും
ചെറുപ്പക്കാരുടെ കഠിന ജീവിതവും.

പരിഭാഷ: ബിനോയ്.പി.ജെ