ഒരു ചിത്രകാരിക്ക്

വന്നു പോകുമ്പോള് തോന്നുമശാന്തിയില്
ശാന്തിയെ വീണ്ടുമോര്ക്കുന്നു ഞാനിന്നു 
ചിത്രസൂചികള് നല്കുന്ന തുന്നലാല് 
കൂട്ടി നീ നെയ്ത ജീവിതപ്പാതകള്
വീണ്ടെടുത്ത കരയും ചിരികളും
ചില്ലതോറും കളിക്കും കിളികളും
മേഘമുണ്ട് ആകാശ നേര് മ്മയില്
 ചേര്ന്നുപോകും വെളിച്ചവും രാത്രിയും .

ആരുമേ പാദ താളത്തില്  ഓര്ക്കാത്ത
 പൂമണമ്പോലെ ഉള്ളിലേക്ക് ഏറുന്ന
പെയ്തൊഴിഞ്ഞിട്ടും കറുപ്പിനെ പേറുന്ന
നാഗയക്ഷിയെ ഉടലാല്  പദങ്ങളാല് 
വീണ്ടുമിന്നു  വിളിക്കുന്നു ഞാന്
എന്റെ മണ്ണുതൊട്ടുള്ളിഴച്ചിലില് 
ചേര്ന്ന് നിന്നുള്ളൊരാട്ടത്തില്  അങ്ങിനെ.